Op het moment van schrijven zitten we al een aantal dagen zonder internet. Dat komt waarschijnlijk omdat we Griekenland achter ons hebben gelaten en we nu al weer een aantal dagen in Italië zijn. Lopen duidelijk achter bij de landen op de balkan zoals Bosnië of Macedonië. Zelfs in Albanië hadden we contact via het wereld wijde web. Maar, nu eerst over de reis tot nu toe.
Dag 17 – De laatste dag aan die kant van de Adriatische zee.
Na weer een “magnificent” ontbijt van Dimitri vertrokken we voor de laatste etappe in Griekenland. Doel was de avondboot te halen naar Bari en daarvoor hadden we een route van 329 km. naar Igoumenitsa. 
En daar hadden we geen spijt van maar het was alleen of je helemaal niet door Griekenland reed. Wat een mooi landschap met meren, naaldbossen, bergen en de diverse dorpjes. Alleen jammer van de wegen want daar mankeerde ook weer het een en ander aan met kuilen, modder, gravel of gewoon een ontbrekende weghelft.
We kwamen in ieder geval mooi op tijd aan voor de boot van 21:00 uur en omdat men eigenlijk niet precies weet hoe laat de boot zou aankomen in Bari, dat hing ook weer af van aankomst en vertrek op Korfoe, besloten we maar een hut te nemen zodat we in ieder geval goed slapend de nacht konden doorbrengen. En de zee was zo glad als een spiegel…..
Dag 17 – 4 juni – en weer zijn we in Italië.
Zo rond 10 uur reden we weer de wal op in Bari om vervolgens richting het noorden op te zoeken. In eerste instantie langs de kust, later door het Nationale park Del Gargano. Een zeer fraai park waar we, al rijdend, bijzonder van hebben genoten. Overnacht hebben we bij een Agroturismo waar we met een diner en ook van een ontbijt werden voorzien. Alleen geen wifi…
Dagen 18/19 – 5 en 6 juni – en we blijven nog even in Italië…
Want in totaal rijden we hier zo’n 2000 km. waarbij we proberen zo’n beetje aansluitend van Nationaal park naar Nationaal park te rijden. De volgende op de route was Parco Nationale Della Majella gevolgd door Parco Nationale Del Gran Passo en Parco Nazionale Dei Monti Sibillini. Grootste teleurstelling was in eerste instantie de kwaliteit van de wegen, het leek wel of we weer in Albanië waren beland, maar de wegen werden allengs beter van kwaliteit. En zo ook de uitzichten hier in de Abruzzo, gewoon een schitterend gebied.
Aan het eind van 6/6 zijn we neergestreken in Umbrië, Centro Agrituristico “Il Collaccio” te Preci waar we een bungalow hebben gehuurd voor de nacht. En jawel, ze hebben wifi maar daar moeten ze wel weer centjes voor hebben. Vooruit maar weer, want anders blijven jullie verstoken van m’n weblog…
En ook nog maar een plaatje om het af te leren…:
Wordt vervolgd.