Dag 25 – 12 juni. Mag het ietsje minder zijn?
De voortekenen waren al niet zo heel erg best, de avond ervoor in Lanslebourg. Het regende een beetje en dan heb je 2 mogelijkheden. Of er knalt een noodweer achteraan met onweer en ander ongemak en dan heb je de volgende ochtend weer een mooie blauwe lucht met zonnetje of het wordt zo’n miezerige dag. Gezien het weerbeeld in de noordelijke helft van Europa werd het ‘t laatste.
De bergen lagen dus ook in de mist en om dan een pas van een kleine 2800 m op te gaan terwijl je beneden al ziet dat er verse sneeuw is gevallen, tja dat doen we niet. Of de pas nu trouwens officieel open of dicht was boeide ook even niet want je ziet verder toch geen snars en als het beneden slechts 7 graden is dan kon het boven wel eens goed vriezen. In meerderheid werd dan ook besloten dat we terug zouden rijden naar Briançon maar hier viel de groep uit elkaar. Een deel wilde via de snelweg om, als het opklaarde deze weer te verlaten, een ander toch verder helemaal binnendoor en weer een ander had een voorkeur om direct via de snelweg huiswaarts af te reizen. En aldus geschiedde…..
Het zal niemand verwonderen dat Pieter verder een alternatieve route binnendoor naar huis wilde volgen terwijl Jeroen verkoos voor de snelle snelwegrit naar huis. De heren waren resp. 22:55 en 20:44 weer op het huisadres aangekomen. De overige 3 deden het wat kalmer aan maar nog steeds via de snelweg. Pas in Luxemburg klaarde het wat op en werd de snelweg verlaten voor een overnachting in Pommerloch. Bij de leden van de SV Club beter bekend van de zgn. Klein Zwitserland toer (2009). In het nabij gelegen Hotel Pommerloch hebben we nog even lekker gedineerd en daarna goed geslapen. 
Dag 26 – Woensdag 13 juni. Tijd voor het opmaken van de balans.
We hadden met ons drieën weer plannen voor de laatste kilometers via een mooie route door de Ardennen naar huis, maar het wilde ook vandaag niet vlotten met het weer. Dan maar extra goed ontbijten want dan konden we er tenminste weer even tegen.
Volgens de voorspelling zou het miezeren tot aan Maastricht dus wederom de snelweg maar opgezocht. Nog een paar uurtjes zouden we met z’n 3-tjes bijeen blijven, bij Nijmegen scheidden onze wegen definitief. Tanita richting Drachten op haar laatste rubber, wij verder richting Almere alwaar we om 14:15 voor een dichte deur stonden (niemand thuis, geen sleutel mee….).
We zijn dus bijna 4 weken op pad geweest en hebben vrijwel alles gereden wat we van plan waren. Niet bezocht hebben we Bled in Slovenië vanwegen het slechte weer ter plaatse en wat hierboven staat beschreven door het slechte weer in de Alpen. Daardoor missen we ook deels 1 land want Zwitserland is nu alleen door Pieter bezocht en blijft de teller voor de 4 anderen steken op 14 landen. Daar doen we het ook wel voor. Het was een mooi, boeiend, intensief, vermoeiend en onvergetelijk avontuur. Met dank aan alle deelnemers voor hun aanwezigheid, inbreng, humor en het gedeelde lief en leed.
En volgend jaar? Wat hebben we dan voor monstertocht op de rol staan? Nou, volgend jaar willen wij weer eens normaal op vakantie…, maar wèl met de motoren.
Erik & Janneke