Dag 20 en 21 – Het is alweer 7 juni, oh nee 8…..
En het werd ook tijd om een beetje op te schieten. Doel voor de volgende rustdag is Cinque Terra en om dat in 2 dagen te halen maakt dat we toch moeten doorrijden. 
Vanaf onze overnachtingsplek is het nog zo’n 700 kilometer en als je dan weet dat er vrijwel geen recht stuk weg zonder bochten in de routes zit, dan betekent het gewoon aanpoten. Dus houden we veel dingen simpel zoals de lokatie van onze koffiestops. Deze op de foto was trouwens erg lokaal, ook goedkoop maar had wèl goeie koffie. In de tussentijd hebben we Parco Fluviale Del Tevere aangedaan en later op de route nog Parco Nationale Foreste Casentinesi. Natuurlijk zien of doorkruizen we met regelmaat de fraaie plaatjes met mooi gelegen dorpen gelegen op de heuvels in het landschap van bijvoorbeeld Umbrië of Toscane.
De overnachting vindt opnieuw plaats in een Agrocultura, nu in de plaats Borgo San Lorenzo. Een fantastische locatie bestaande uit een oude boerderij uit 1400 en aangrenzend woonhuis wat er een paar eeuw later tegenaan is gezet. Dit pand is trouwens ook in gebruik als zorgboerderij voor gehandicapte kinderen en wordt beheerd door een Italiaans/Duits stel.
Dag 22 – Met de trein naar Cinque Terra, of niet?
Janneke en ik waren als ervaren stel al eerder in deze buurt geweest, in 2009 om precies te zijn, dus wisten wij wel hoe je er kwam. We kochten dus deze keer een dagpas omdat je met die pas ook op de wandelpromenade mag komen die de 5 dorpen in het Parco Nazionale Delle Cinque Terre verbindt. Vanuit ons onderkomen in Levanto was het slechts zo’n 10 minuten lopen naar het station hoewel we eerst nog een ontbijtje hebben gescoord bij de buurtbakker. Eenmaal in de trein wist ik het zeker, de dagpas Cinque Terra ging van Levanto naar La Spezia dus daar moesten we er uit en konden we zo via via onze weg terug vinden naar het 1e dorp. 
Jammer dan, 1 dorp te laat want deze hoort er niet bij. Waarom-ie dan op dagpas staat ontging mij even want het kan toch niet zo zijn dat het voor een bezoek aan één van de spaarzaam aanwezige McDonalds is. Nou ja, wij wachten en jawel, na een kwartiertje kunnen we terug naar dorp nr.5, Riomaggiore. 
Eigenlijk ging het hier al een beetje mis want de ingang van het dorp konden we niet vinden. De weg leidde ons naar de wandelpromenade en eenmaal daar aangekomen zit je al in dorp nr. 4 Manarola voordat je het in de gaten hebt. Tijd voor koffie en wat te eten want dat zoete ontbijt is niets voor mij. Daarna lekker wandelen tussen de huizen en dat gaat steil omhoog en omlaag. Tijd voor weer het volgende dorp en dus allereerst weer naar de wandelpromenade. En dat valt tegen want nadat je eerst een stukje op weg bent kom je voor een hekwerk te staan waarop staat aangegeven dat het onverantwoord is om verder op het pad te lopen. En dan hebben we er voor betaald, en dan kan je er niet op!
Spontaan ontstaat er een soort opsplitsing van de groep. Jeroen zoekt een alternatieve weg via de heuvels (en daar loopt-ie lekker te bakken in het zonnetje), de overige 4 gaan terug naar het station waar Pieter uitstapt in dorp nr. 3 Corniglia. Wij menen die al te hebben gezien en omdat dorp nr. 2 Vernazza destijds door ons is overgeslagen gaan wij, samen met Tanita, er daar pas uit. Maar wat ziet het dorp er bekend uit? Er is weliswaar een overstroming geweest, maar deze hebben we wèl uitgebreid bezocht. Terug naar de trein om ook naar Corniglia te gaan. Moesten we natuurlijk even voor wachten maar dat duurde niet lang en we zaten er zo in. We waren ook in een wip in Corniglia waar de trein stopte, alleen gingen de deuren niet open en reed-ie prompt door naar dorp. nr. 5 Riomaggiore. 
Was duidelijk niet de bedoeling dus nu maar eens goed de dienstregeling bekeken en op de volgende trein gewacht die, nadat we hadden plaats genomen, net zo hard de dorpen achter zich liet en ons dropte in dorp nr. 1 Monterosso…… We hebben het toen maar opgegeven, dus hier nog maar een foto van één van de dorpen.
Dag 23 – 10 juni, de laatste overnachtingen in Italië.
We werden weer braaf op tijd wakker in Levanto om de laatste volle dag in Italië te rijden. Volgens ons schema kwamen we dag 24 in Frankrijk en dat is maar goed ook. Hoe lekker het eten ook kan zijn, we hebben genoeg van het zoete ontbijt en pasta’s met tomaten. Omdat het vandaag zondag is eerst maar op zoek naar een tankstation. Want tanken is een probleem op zich. De meeste stations zijn onbemand en de automaten weigeren categorisch om Visa, MasterCard of onze pinpas te slikken. Komt deels door het nog niet accepteren van de chip en daar hebben de geldautomaten soms ook last van. En na m’n ervaring met het ingeslikte 50 euro biljet zijn we ook wat huiverig om er geld in te laten verdwijnen. (ik kreeg het gelukkig snel terug.) Uiteindelijk vonden we een pomp die bemand leek te zijn. Ik zeg “leek” want toen wij ervoor stonden kwam er een man naar buiten om er een A4-tje op te plakken met de mededeling dat tanken alleen nog via de automaat kon. En dat was niet wij in de planning hadden…Gelukkig vond hij z’n hart, streek erover en opende toch nog even de gewone kassa. Pffft….
Zodra we de kust verlieten begon het weer er minder zonnig uit te zien. We zijn merkbaar richting het noorden opgeschoven en als we het thuisfront moeten geloven is het in de noordelijke helft van Europa om te huilen zo slecht. Om te rijden is het echter heerlijk want de temperatuur schommelt tussen de 17 en 23 graden. En gelukkig blijft het nog droog hoewel de zgn. doorwaaipakken inmiddels weer in de koffers zijn ingepakt. We rijden vandaag een hele mooie rit
met een boog rond Genua waarbij we nog steeds de fraaiste plaatsen tegenkomen en nu Parco Nazionale Capanne Di Mararolo doorkruizen. We eindigen uiteindelijk bij alweer een fraaie Agrocultura waar we hartelijk worden ontvangen met o.a. een heerlijk diner. Wat het kost weten we nog niet, maar dat zal wel meevallen want echt duur is de overnachting (inclusief ontbijt) nu ook weer niet. Nu alleen nog een keertje een internet verbinding en dan kan dit verhaal de wereld in….(gelukt 11/6!)
Wordt vervolgd…