Dag 1 – de start
En we zijn vertrokken. Zowaar op tijd en dus kwamen wij ook op tijd aan in Venlo waar Tanita en Jeroen al waren gearriveerd en Pieter kwam aanrijden toen wij net onze helmen afzetten. Snel even handen schudden en/of knuffelen, een bak koffie wegwerken en op naar land nr. 2 als we NL meetellen. Als route hadden we reeds bekende routes gebruikt van Mozamo’s Supertoer 2010 maar dan de delen van de thuisreis. Om er anders tegen aan te kijken deze routes omgedraaid zodat deze ons op de eerste dag bracht naar hotel Lamm in Gebsattel (wie kent het niet….) Blijkbaar waren we toch ietwat aan de late kant vertrokken en hebben we onderweg ook het nodige aan tijd verspild want we kwamen best wel laat aan maar ze deden hun best om ons toch een mooi plekje te geven.
Dag 2 – Binnendoor in het zonnetje
En die dag beloofde al weer interessanter te worden. Het zonnetje scheen volop ook al had het in de nacht geregend dus de “laagjes” gingen al uit de pakken en ook de doorwaai handschoenen konden al snel aan. Toch maakten we ons wat zorgen want land nummer 3, Oostenrijk, heeft in mijn ogen een uitermate slechte reputatie wat het weer betreft. Ziehier de uitzondering die de regel bevestigd, het bleef warm en zonnig dus onze dag kon bijna niet meer stuk. Aan het eind van de dag reden we conform verwachting het dorp Filzmoos binnen om een dichte deur te vinden van het hotel. Gelukkig deden Ellen en Franz voor ons het hotel weer open zodat de overnachting uiteindelijk geregeld was. Prima service van Alpen Hotel Haus Wurzer. Na een pizza te hebben gescoord bij de overburen, je kunt moeilijk verwachten dat ze het restaurant ook nog even open gooien, voldaan het mandje in…
Dag 3 – De passen over, of niet…
Deze dag verliep niet helemaal zoals gepland omdat we blijkbaar nog wat vroeg in het seizoen zijn. En de Sölkpass was nog gesperrt. 
Nu was Pieter van mening dat dit niet voor ons bedoeld kon zijn want het was tenslotte al een paar dagen warm weer. En ja hoor, die Sölkpass was natuurlijk echt dicht. Omrijden was dus het devies maar daarvoor moesten we natuurlijk eerst het hele stuk terugrijden om uiteindelijk via de Obertauern pass de bergen over te komen. We kwamen deze dag dus niet zo ver als gedacht maar wat kan het schelen als je vakantie hebt. Nadeel was alleen dat we een extra nacht in Oostenrijk moesten blijven en wat dacht je wat. Regen in Karinthie, de zonnigste provincie van Oostenrijk. Het begon ‘s-avonds en het hield niet meer op.
Dag 4 – Auw
Na een goed ontbijt in ons hotel vertrokken we goed ingepakt in de regenkleding naar het volgende reisdoel, landnummer 4 Italië en nummer 5, Slovenië. Was trouwens een mooie test voor kleding, handschoenen en helmen met als resultaat dat niet iedereen het droog hield. Om wat op te schieten de routes lichtelijk aangepast om
uit het regenfront te komen waarbij ikzelf de mist in ging door het plaatsen van een fout via-punt. Hierdoor reden we zelfs een tijdje op de originele route, maar dan de verkeerde kant op. Ach, het was een mooie route zullen we maar zeggen en een lunch in een typisch Sloveens restaurant.
En waar ik ook achter kwam, de wegen zijn nog smeriger dan verwacht. Op zich heel rustig rijdend kwakte ik ineens tegen het asfalt omdat een onverlaat een flinke partij olie op de weg had achtergelaten. Niet een spoortje van pakweg 30cm breed, maar eentje die de gehele weghelft bestreek. Mijn naam veranderde op slag in Koos Kansloos. Op zich weinig schade want daar zijn de valbeugels voor aangeschaft. Eén knipperlichtje geknakt maar ducttape doet wonderen, mooie schaafplekken op valbeugels en koffer voor de herinneringen en als laatste een pijnlijke kont, nu ter linkerzijde.
Dag 5 – een plek om te mijden: Istrië
Na nog wat kilometers in Slovenië, met onverharde modderwegen waarover op Janneke’s Facebook al het een en ander te vinden is, reden we droog maar bewolkt Kroatië binnen. Ons doel was om de kustlijn van Istrië te volgen dus dat hebben we gedaan. Eens maar nooit weer. Het was niet de moeite om foto’s te nemen en filmen heb ik maar helemaal achterwege gelaten. Doorgaande wegen zijn ontsierd met fel gekleurde schreeuwerige reclameborden en als er eens een leuk plaatsje is, dan mag je betalen om het te zien. Onze portie gaat unaniem naar fikkie. De lunch was, in de buurt van Porec, redelijk van kwaliteit.
Ik heb dit verhaaltje zitten tikken aan de keukentafel van ons appartement in Labin na boodschappen te hebben gedaan bij Liddl en een pizza te hebben genuttigd in een, jawel, Pizzeria