Dag 11 – Op naar Montenegro.
De dag begon weer met een zonnetje dus nadat wij alles weer op de motoren hadden gebonden vertrokken we voor alweer een volgende etappe. Allereerst nog een kleine 52 kilometer naar Montenegro via een stuk kustweg (druk druk) en een lokale parallelweg waar het veel rustiger was. De grens was vrij snel overgestoken alleen wilde deze man 
naast paspoort, kentekenbewijs ook de groene kaart hebben. Vooruit maar weer. Bij het Montenegrijnse fjord Jadransko More een bakje koffie genuttigd alvorens we een fraaie pas moesten oversteken met zo’n 26 haarspeldbochten. De conditie van de wegen was nog steeds
vrij goed, net als het weer trouwens. Op de foto, die afgrond links viel best mee, is nog het laatste stukje van het fjord te zien. Voor de lunch hadden we het deze keer anders aangepakt want we hadden nog wat etenswaar en drinken uit Kroatië meegenomen.
We hebben e.e.a. genuttigd bij een van de vele ruïnes die ook dit land rijk is. Via een soort hoogvlakte, we reden bijna 100 km. tussen de 800 en 
1150 meter hoogte kwamen we uiteindelijk aan bij het meer van Otok, een stuwmeer, waarna we via een kleine weg inclusief koeien en schapen richting Ostrog reden. Dat laatste is een klooster, deels een grot op zo’n 800 meter hoogte in de berge
n. Ook om dit te bereiken moet je, via een allerbelabberste weg, nog de nodige haarspeld bochten bedwingen, maar daar hebben we uiteraard geen moeite meer mee. Wat lager op de berg na afloop nog maar even een bak koffie gedronken.
Tot slot van de dag weer op zoek naar een plekje voor de nacht en dat vonden we deze keer in een **** Hotel te Niksic.
Dag 12 – Of hoe het ook anders kan lopen..
Na een goede nachtrust en dito ontbijt stond er alweer een dag vol vakantie voor de boeg. Nu schijnt het zonnetje nog op de foto hiernaast maar dat zou niet al te lang meer duren. Gelukkig bleef ‘t het eerste uurtje nog droog zodat we nog een tijdje konden genieten van het fraaie landschap dat Montenegro te bieden heeft. En dat deden we ook weer op hoogte want je kunt nu niet zeggen dat het hier vlak is. Onderstaand schema geeft het hoogteprofiel aan van de hele dag, vanaf Niksic tot aan ons eindpunt aan de Adriatische kust.
Veel meer dat dit plaatje heb ik vandaag ook niet te bieden want nadat we zo’n 68 km hadden gereden begon het om 2,5 minuut voor half elf te regenen en het hield die dag gewoon niet meer op. Erg zonde want hoewel we de route gewoon hebben gereden, hebben we er niet zoveel van meegekregen. Aan het eind werd het trouwens helemaal gortig want een fikse hagelbui had zoveel van die rommel uitgestrooid dat we in het spoor van de autobanden moesten rijden want de hagelresten was niet alleen wit maar soms ook zo’n 10 cm. hoog. Gelukkig brak daarna bij Svethi Stefan het zonnetje weer door en konden we onze natte zooi in het appartement gaan drogen.
Dag 13 – Naar onbekende oorden…
Want hoewel Montenegro als voormalig deel van Joegoslavië nog redelijk bekend is, het aloude Albanië was door het hermetisch afgesloten ijzeren gordijn voor velen een onbekend natie. En dat land zouden we vandaag gaan bereiken via een vrij korte etappe waarvan eerst de laatste 90 km. in Montenegro moest worden weg gewerkt. En daar hadden we, mede gezien het fraaie weer, geen moment spijt van want na de nattigheid van gisteren liet het land zich van z’n mooiste kant zien.
Net als in het laatste stukje 
Kroatië volgden we weer even de kustweg om daarna over te steken naar een groot meer dat Skadarsko Jezero heet. Zoals op de foto is te zien is deze weg niet al te breed, maar de lengte maakte veel goed want da’s zo’n 40 kilometer slingeren door de heuvels langs het meer. Daarna ben je zo’n beetje bij de grens met Albanië. Voor ons was het daarna nog ongeveer 32 km. naar:
http://www.camping-albania.eu/
waar we hartelijk werden ontvangen door de zoon des huizes. Deze hele familie doet, naast het werk op de camping, goed werk voor de arme Albanese bevolking in hun regio. Aardig detail is ook dat TF2 vanuit de camping bezig was met het opnemen van een reisprogramma over Albanië (als we er niet uitgeknipt worden, dan zitten we net te eten) en ook National Geographic komt later dit jaar een special opnemen over off-road rijden. En dat laatste is daar überhaupt geen enkel probleem, maar dat vertel ik de volgende keer….
Wordt vervolgd….