Dag 6 – Op weg naar Plitvicka Jezera
Het had de hele nacht geregend en zelfs in de ochtend, toen wij ons “Lidl” ontbijt aan het wegwerken waren, was pluvius nog bezig
met uitstorten van nattigheid. Maar zodra wij ons op weg begaven was het droog en dat zou het vrijwel de hele dag blijven, op een enkel buitje na. We horen van het thuisfront dat het in Holland zo heet is en dus prijzen wij ons eigenlijk gelukkig dat het kwik “slechts” tot 23 graden komt. Het is gewoon heerlijk weer om motor te rijden.
Vandaag hebben we een ander Kroatië gezien dan het Istrië van gisteren, maar daar moesten we eerst nog een flink stuk kustweg weg-werken tot aan Rijeka. Waar we overigens weinig van begrijpen is de lokale verkeerspolicy. Continu doorgetrokken strepen, inhaalverboden en een diversiteit (of willekeur?) aan max. snelheidsborden van 30, 40, 50, 60, 70 en 80 km/h. Inhalen is op die kustweg met al z’n Italiaans aandoende dorpen en stadjes een enorme crime maar met de gezonde Hollandse brutaliteit en het negeren van meerdere overheidsuitingen tegelijkertijd kom je toch nog wel vooruit.
Hierna trokken we het binnenland in en zie je pas het echte Kroatië. Een heel fraai land met heuvels en bergen en heel veel kleine gemeenschappen. Soms zie je een bord “einde bebouwde kom” en vraag je jezelf af waar ze dat dorp dan hebben gelaten want het begin had je dan weer gemist. Wèl zijn er een hoop beschadigde, vervallen en/of nooit voltooide huizen, al dan niet bewoond en zie je nog de gevolgen van de Balkan oorlog.
Aan het eind van de middag vonden we onderdak bij één van de doelen van deze trip, nl. Plitvicka Jezera ofwel in onze taal, de Plivice meren. Morgen gaan we daar eens lekker de hele dag wandelen..
Dag 7 – De wandel etappe
Dankzij de boodschappen bij de lokale super waren onze magen goed gevuld voor het wandelen langs de meren. Als ik mij niet vergis zijn het er een stuk op elf die keurig achter elkaar op plateau’s liggen met onderlinge hoogte verschillen van zo’n 10 meter. Op de foto hierboven zie je al wat dat tot gevolg heeft, want wat er bij het eerste meertje aan water bijkomt gaat het hele rijtje af om uiteindelijk in de rivier Korana verder weg te stromen. Omdat ons tijdelijke onderkomen op 
slechts 10 minuten lopen van de ingang is, waren we er al vroeg. Na betaling van 110 Kuna, zo’n 15 euro, per persoon mochten we naar binnen om allereerst maar eens lui met het treintje omhoog te rijden naar een van de startpunten.
Daarna begon de pret met de wandeling via paden langs het water of over het water via de “verende” vlonders. Met stijgen en dalen ging het verder van meertje naar waterval, soms weer een 
passage met een bootje en soms ook over in stenen uitgehouwen trappen door grotten. Erg leuk om te doen maar eerlijk is eerlijk, om dit na 5 dagen motorrijden een rustdag te noemen gaat mij wat te ver.
In de middag begon het trouwens knap druk te worden want de toeristen worden continu met busladingen vol aangevoerd. Deze attractie is populair bevonden door o.a. Amerikanen, Japanners, Duitsers, Belgen, Italianen, Nederlanders (uiteraard!) en natuurlijk de autochtone bevolking. Oh ja, het is ook bijzonder in trek als schoolreisje dus de lokale jeugd was ruim vertegenwoordigd. Vooruit, nog 1 plaatje, omdat het hier zo mooi is.
Wordt vervolgd……