Vakantie 2014, Roemenië. #6

Na de domper van de ochtend zijn we maar het stadje Sibiu ingelopen om de tijd verder te verdrijven maar de teleurstelling bleef natuurlijk. Eerst maar even wat eten en vervolgens maar wat shoppen en de toerist uithangen.

Lunch
Uitzicht tijdens de lunch
Sibiu
Sibiu

Daarna de koppen bij elkaar gestoken want was dit nu de wijze om uit Roemenië te vertrekken? Nee dus!

We zijn de route toch maar gaan rijden,

eerst de Transfagarasan en daarna de (door mij ietwat aangepaste) terugrit naar Hongarije. Samen goed voor 650 kilometer door het binnenland van Roemenië. “Wij” zijn in dit geval Janneke, Tanita, Pieter en ikzelf want Jeroen had de tocht de vorige middag wel gedaan maar dan in de omgekeerde richting. Kwam hij nog een fikse ijsplaat tegen ook in de tunnel bovenop…

Vroeg op, snel ontbijten en even na 8 uur zaten we op de motor voor de aanrijroute van 60 km. Het was fris (3 graden!) maar eenmaal op een hoogte van 1500m waren dat er ineens zo’n 7,5. Blijkbaar kwamen we in een warmere luchtlaag terecht hoewel dat toch echt wel van korte duur was. Hoe hoger we kwamen, des te meer ijs lag er nog op de weg, nu en dan bedekt met een laagje zand of zout. En omdat er geen uitdaging was om de grenzen van het rubber op te zoeken, genoeg tijd dus voor het bijzonder fraaie uitzicht.

Transfagarasan – noordzijde.
Transfagarasan – noordzijde voor de tunneningang.
Transfagarasan – zuidzijde, vlak na de tunnel
Transfagarasan – zuidzijde

Na de pas is het nog een fikse afdaling naar het zuiden met onderweg nog een stuwmeer zodat we rond een uur of 1 weer terug waren bij het oorspronkelijk startpunt, te weten de stad Sibiu. Nu konden we verder onze weg vervolgen naar het Noordwesten voor de resterende 350 km. We waren keurig op tijd voor het diner….

Het stuwmeer
De dam
De bewoners van de dam

De laatste 3 dagen, terug van Berettyóújfalu in Hongarije naar Filzmoos Oostenrijk was hoofdzakelijk via doorgaande (snel-) wegen (728km) en gelukkig bleef het, uiteraard op het laatste stukje in Oostenrijk na, droog.  Van Filzmoos naar Gebsattel in Duitsland (455km) ging het gelukkig weer een flink stuk binnendoor net als het eerste deel op de laatste dag van Gebsattel naar huis (650km), waar ik dit laatste stukje van het blog in elkaar heb gezet.

Deze vakantie was een mooie, enerverende tocht met voor ons, een vernieuwde kijk op de voormalige oostbloklanden. Er moet nog veel gebeuren, maar je ziet ook dat er hard wordt gewerkt aan bijvoorbeeld de broodnodige infrastructuur. Het duurt nog jaren, maar uiteindelijk komen ze er wel.

Tot het volgende blog..

4 gedachten aan “Vakantie 2014, Roemenië. #6”

  1. Erik……het was erg mooi en leuk jullie tocht te mogen volgen!!! Inmiddels zijn er al wat verhalen los gekomen via pap en ben ik na sommige verhalen helemaal super blij dat ie weer veilig op Friese bodem is !!
    Maar voor jouw de opsteker voor zulke leuke geschreven bloggs!!!
    Tot laters nog maar eens…..idd….dat heb ik ook al gehoord! Groetjes….Tjitsche

Reacties zijn gesloten.