Jawel, U leest het goed want ondanks de opgedane ervaring in Scandinavië afgelopen jaar met stukken van 70km. onverharde weg leek het ons een goed idee om toch maar eens bij een echte expert na te gaan of wij qua houding ed. wel goed op de machines zaten of stonden. Want laten we eerlijk zijn, hoe we de motor konden beïnvloeden qua houding en/of gewicht, daar hadden we geen kaas van gegeten. Dus eind maart in de les bij Bert Duursma, een door BMW Motorrad gecertificeerde BMW offroad instructeur.
En het was me het dagje wel……….
Op 26 maart, vroeg in de ochtend, togen wij op onze GS-sen naar Apeldoorn om daar de overige deelnemers te ontmoeten van deze cursusdag. Ging niet helemaal goed want door het drukke verkeer kwamen we eigenlijk te laat in Apeldoorn waardoor we maar direct naar Diepenheim zijn afgebogen alwaar de cursus werd gegeven. Daar kwamen ook Peter en Ina van Motoport Almere net als een aantal andere vaste klanten dus uiteindelijk 10 cursisten en 2 instructeurs aan de koffie, beginnend met de introductie.
De ochtend begon met uitleg over de motoren, banden, wielen en voetsteuntjes waarna de meute staand op de stepjes over de openbare weg naar het eerste stukje onverhard werd geleid. Aldaar de eerste oefeningen zoals het remmen zonder ABS met achterwiel, voorwiel, of beide, en keren op een zandweg. Ook werd een van Bert’s motoren bewust neergelegd om daarna door een ieder te mogen worden opgetild. Janneke mocht het ook met haar eigen motor proberen en ik heb voor de eer bedankt want ik heb onlangs in Parijs wat spieren rond m’n elleboog opgerekt. Omdat het de afgelopen periode wat aan de droge kant is geweest werd het aanvankelijk nog redelijk stevige pad al snel een mulle zandbak waar voor mij al snel de lol af was want zandbakken ben ik tenslotte al een tijdje ontgroeid. Deze cursus is echter ook een voorloper voor BERRT’s tocht naar Marokko dus al dat zand is dan wel nuttig.
In de middag werd het leuker omdat we nu ook door het bos verder gingen. Kruip door sluip door, goed sturend en goed je positie bepalen voor het volgende obstakel zoals bomen, takken, stronken, kuilen of geulen.
Niet dat we nu geen zand meer hadden maar er zat ten opzichte van het ochtend programma meer afwisseling in door het stoeien in de bosjes. Maar dan, dan slaat het noodlot toe. Zoals ik in het begin al memoreer waren we aan de late kant en moesten we noodgedwongen het eerste verzamelpunt Apeldoorn overslaan. Dat had als consequentie dat Janneke’s topkoffer na de lunch op de motor mee terug moest en die had weer een negatieve invloed op de stabiliteit van haar motor. Vlak onder Markelo reden we op een zandpad waar we volgens m’n tracklog een top van 65 km/u reden, en Janneke verloor daar de controle over de motor. Het op zandpaden normaal al aanwezige “zoekende gevoel” werd door het extra gewicht achterop dusdanig versterkt dat er geen houden meer aan was. En zoals wel vaker het geval is, een ongeluk komt nooit alleen dus ramde de motor ook nog een in het veld staand granieten paaltje. Janneke hield er, naast de schrik, een pijnlijke knie aan over en dat valt, kijkend naar de schade aan de motor, alleszins mee.
Einde oefening dus voor ons beiden maar we konden gelukkig na een paar noodreparaties rustig aan naar Apeldoorn tuffen alwaar we met een bakje koffie op de rest hebben gewacht. Ook stond hier het busje van Motoport Almere dus de motor kon meteen met Peter en Ina mee naar de werkplaats. En wij, wij kregen toch het certificaat:
Bekijk hier het filmpje van Bert over onze dag: Klik
sterkte met de voorbereiding