Vakantie 2014, Roemenië. #5

Op 22 september vertrokken we met droog weer uit Reghin voor een relatief korte rit van zo’n 250 km. Er waren ook nog enkele bezienswaardigheden in de route gestopt zoals het Berenmeer (schijnt nogal warm te zijn als je een metertje diep gaat) maar ik stond nou niet te juichen bij die vijver in dat, voor Roemeense begrippen, luxe SPA oort. Volgende stop was in Sighisoara voor een bezoek aan het oude centrum met de stadsmuren en torens gebouwd door de Saksen rond 1200 en natuurlijk onze lunch. Janneke kocht, naast het broodje soep, ook nog een soort pretzel die hier als warme broodjes over de toonbank gaan. Vlakbij stond trouwens nog een monument met de door de wolven opgevoedde Romulus en Remus. waar de historische band tussen Rome en Roemenië uit blijkt. Roemenië was, naar verluidt, het deportatiegebied van de Romeinen. Tot slot nog een bezoek aan de Weerkerk (met 3 ringmuren) in Biertan. Janneke heeft een aantal van deze culturele schatten bezocht, maar spectaculair kan het allemaal niet genoemd worden. De regen, die na pakweg 3 uur ‘s-middags inclusief onweer boven ons los barstte, begeleide ons verder naar het voor ons beste hotel in Roemenië nl. het Best Western Hotel Silva, trots met zelfs 4 sterren en een lift. Dat de wc bril nogal waggelt is verder een onbelangrijk detail… Het eten is er prima in goede porties.

 

Berenmeer
Sighisoara
Sighisoara soep-in-brood
Sighisoara
Sighisoara Pretzels (oid)
Sighisoara’s wolf
Biertan
Biertan
Best Western Sibiu
Fontijn in Sibiu

De kersen zijn van de taart gevallen…..

want waar we ons behoorlijk op hebben verheugd werd nogal een teleurstelling. De temperatuur was de laatste dagen al aan het zakken van een graad of 21 naar pakweg 14 en da’s best merkbaar. Woensdag zou het weer dan wel beter worden, in ieder geval droog, maar niet warmer. De passen werden als volgt verdeeld over de dagen: dinsdag de Transalpina en dan woensdag de Transfagarasan.

En het begon toch allemaal goed want van een route van 350 kilometer verliepen de eerste 200 zonder noemenswaardige problemen. Zelfs nog tijd voor wat foto’s:

Transalpina
Transalpina

Met het verder beklimmen van deze pas werd het echter snel kouder en begon de sneeuw te dwarrelen terwijl het eigenlijk tijd was voor de lunch. Toch maar doorgereden want om nu weer 200 km terug te rijden als je de pas niet over komt is niet echt leuk. Wij zijn er overheen gereden, maar daar zijn geen foto’s van. Niet gestopt want het was toch koud (ongeveer op het vriespunt) je zag boven de 1700m niets door de dikke mist en wat je nog wel zag was de aangegroeide rijp op het gras nèt naast de weg en soms nog het achterlicht van degene die ongeveer 15 meter vóór je reed. Niet leuk.

 

Prut met gaten…

De afdaling geschiedde in de regen over een deels niet afgemaakte weg hetgeen de motoren en onze kleding niet de schoonheidsprijs oplevert. Wat een bagger en gelukkig hebben we nog wel een screenprint van een filmpje (met Janneke) ter illustratie.

En dan is het alweer woensdag voor de Transfagarasan maar die rit was van korte duur.Na ongeveer 65 km aanrijroute waarbij de temperatuur weer gestaag daalde naarmate je hoger kwam, werd op circa 1550 m alweer het nulpunt bereikt. Nog een kilometer verder lag de eerste sneeuw op de weg (de sneeuwschuiver was ook aktief) en om dan nog eens 500 m te moeten stijgen met alle risico’s van dien, dat leek ons echt geen goed idee. Je moet daarna tenslotte ook weer naar beneden. Dit punt vonden wij dus ver genoeg:

 

Transfagarasan
Transfagarasan
Transfagarasan, tot hier en niet verder.

Morgen pakken we de boel weer op de motoren voor een laatste rit door Roemenië en we overnachten net over de grens in wederom Hotel Angéla in Hongarije. Vrijdag rijden we naar Filzmoos in Oostenrijk, zaterdag naar Gebsattel in Duitsland en dan zijn we as. zondag weer thuis in Almere. De 17 dagen dan weer zijn omgevlogen maar het was in ieder geval de moeite waard.

Tot de volgende keer maar weer….