Vakantie 2014, Roemenië. #4

Zoals ik ook al op m’n FB pagina heb neergepend vertrokken we op 19 september zonder enige spijt uit Hotel Salina waar de 2 arme personeelsleden, ondanks alle goede bedoelingen, het allemaal niet bij konden benen. Na een fraaie rit van 240 km. naar Centraal-Roemenië aangekomen in Reghin waar we in Hotel Marion een nette kamer hebben betrokken voor 3 nachten.

Het programma voor de komende dagen bestond voor zaterdag uit het meenemen van 40 kinderen in de leeftijd 15~19 voor een rit naar de zoutmijnen van Turda. Met de helmen gesponserd door Lidl en met ongeveer 250 km voor de boeg mochten de kids meteen hun zitvlees testen achterop de motoren. En dat is geen sinecure met die wegen hier. Het leverde een mooie stoet op tot aan de eerste pauze, nadien werd in kleinere groepjes gereden. Ook Janneke had een passagier (ik heb nu even een éénzitter dus dat ging even niet) en samen met Pieter, Jeroen en Tanita, ook allen voorzien, reden we met z’n vijven door Roemenië. De zoutmijnen van Turda bevatten, naast een stukje geschiedenis over de mijnen, zelfs een klein uitgevallen reuzenrad, een voetbalveldje en ook nog een vijver. Die laatste is maar liefst 26 verdiepingen naar beneden. Echt een familie uitje dus en om dat te bekrachtigen werden we na afloop door de ouders getrakteerd op een lokale lekkernij. Best een leuke dag maar wel vermoeiend met die 26 trappen ((ik alleen naar benee, Janneke ook nog eens naar boven).

Zondag 21 september stonden we op nadat een fikse bui was gevallen maar het zag er al weer wat beter uit. Tijd voor de in deel 1 al beschreven Kloof van Bicaz en het daar achtergelegen stuwmeer. In het kort, een hele mooie maar door 2 buien ook deels vochtige dag. Zeer de moeite waard geweest en qua rijden dan ook de fraaiste route tot op heden. De kloof staat vrijwel helemaal op film dus voor wat foto’s even terugscrollen naar deel 1.

Oh ja, Janneke werd nog bijna door een beer gegrepen ook, ze kon gelukkig nog net gered worden. Daarna snel aan de koffie…

Morgen vertrekken we naar Sibiu voor, wat mij betreft, de kersen op de taart. De Transalpina en Transfagarasan bergpassen dus laten we hopen dat het weer een beetje meezit. We gaan het zien en het blog zal er na afloop van beiden ritten verslag van doen.

Laters….

.