Vakantie 2014, Roemenië. #3

En dit deeltje begint met de reis vanaf Filzmoos Oostenrijk naar de grens met Hongarije alwaar de Oostenrijks A4 overgaat in de Hongaarse M1. Hier zie je al de eerste tekenen dat je het voormalig oostblok in rijdt want de wijze van reclame maken met de felle kleurtjes is toch anders als bij ons. De aanbiedingen van vandaag: Paprika, Uien en Penen. De rit naar deze stek was in eerste instantie leuk maar werd saaier naarmate we de bergen en heuvels achter ons lieten. Maar ja, ergens moesten de kilometers toch gemaakt worden dus dan maar op deze weg. Bezocht werd nog de Abdij van Melk en dat is geen boerderij maar een imposant grote kerk in het Oostenrijkse plaatsje Melk.Hier was ook de lokale verzorging van onze mobiele keuken met de lunch hetgeen de spreekwoordelijke 2 vliegen in 1 klap weergeeft

.

Zonder noemenswaardige bijzonderheden kwamen we dus aan bij het hotel alwaar een gepeperde paprika soep het begin van de maaltijd was. Zigeunerschnitzel met pommes en als desert een tweetal flensjes met choco maakten het af. Was verder wel een “gast verwerkende fabriek” dat motel, maar voor die ene nacht maakt het niet uit want we hebben er prima geslapen.

 

Dan verder door Hongarije en ook hier valt niet veel over te vertellen. Een wat saaie rit van zo’n 430 kilometer over binnenwegen die ons weer naar de andere kant van dat land moest brengen. Onderweg kwamen we nog de eerste combinatie: “paard met wagen” tegen maar het leukste deel was toch het oversteken van de Donau en dat gebeurt hier met een “bak” voor al wat vervoerd moet worden en een aparte sleepboot die de bak keurig, rekening houdend met de stroom, aan de kade aflevert. Aan het eind van de middag werden we tenslotte  keurig ontvangen door de mensen van Hotel Angéla in het altijd bruisende Berettyóújfalu. Ook een prima ruime kamer, goede douche en een uitstekende maaltijd, maar die staat al in plaatjes op m’n Facebook pagina.

 

Op 17 september 2014 ging het dan eindelijk gebeuren, na een stuk van pakweg 27 kilometer reden we Roemenië binnen en een verder verschil in de kwaliteit van de wegen was direct merkbaar. De rijders met korte veerwegen op de motor moeten oppassen dat ze hun vullingen niet kwijtraken, onze motoren, de BMW R1200GS en F700GS, hebben zelfs een “comfort” stand zodat de allerergste klappen ons bespaard blijven. Gelukkig was niet alles kommer en kwel en zaten er ook hele goede stukken tussen. Al met al was het, zeker toen we de eerste heuvels bereikten, een leuke rit maar moet je hier toch altijd oppassen. Paard en wagen is in het noorden van Roemenië nog volop aanwezig. Rond het middaguur hebben wij nog een bezoek gebracht aan een boerderij alwaar we werden ontvangen met koffie,thee, fris en broodjes, Deze boerderij, gesponsord door een transportondernemer uit Noord-Holland, heeft ook banden met de Stichting Promotie. Veel hulpgoederen worden door het Nederlandse management verspreid over de lokale bevolking en heeft men een schooltje waar zigeunerkinderen niet alleen les krijgen maar ook een maaltijd. Soms de enige maaltijd op de hele dag. Janneke heeft het schooltje bezocht en tevens het betreffende zigeunerkamp. De foto’s zeggen dan al genoeg.

.

 

Het hotel is overigens ook wat minder dan de vorige,maar de medewerkers doen hun best om het ons naar de zin te maken maar dan moeten we zelf ook meewerken. Gister waren we wat (veel te) laat aan tafel hetgeen resulteerde in koude patat met lauwe cordon bleu. Gelukkig was het toetje, ijs met slagroom, wel koud gebleven.

Versnapering onderweg..
Raamdecoratie in Hotel Salina.

Na een goed ontbijt tijd voor een rustdag in Hotel Salina in Ocnasugatag. En een rustdag betekent in dit geval ook tijd voor een excursie naar Sighet voor een bezoek aan een museum over de slachtoffers van het communisme in Roemenië alsmede een bezoek aan het zgn. “Vrolijke Kerkhof” te Sapanta. Het is een gemiste kans dat vrijwel alle informatie in het Roemeens is want daar kunnen de meesten van ons geen touw aan vastknopen. Wèl waren er leaflets met info in Frans of Engels dus we hebben er toch nog wat van opgestoken. In het kort, de zegeningen van het Roemeense communisme waren niet best en velen hebben het verblijf in de gevangenissen of kampen, opgesloten zonder enige vorm van proces, niet overleeft en liggen “ergens” in een naamloos graf. Goed dat het nu gedocumenteerd is.

Het vrolijke kerkhof is van een andere aard en aardig om een keer te zien. Ook hier geldt echter, alles in het Roemeens maakt ons niet veel wijzer en gelukkig hadden we de plaatjes nog waarop het beroep werd uitgebeeld van de overledene. Jammer genoeg dus geen verklaring in een andere taal over de goede èn de slechte eigenschappen.Tot slot van deze middag nog een bezoek gebracht aan de hoogste houten kerk van Roemenië die in hetzelfde dorp was te vinden. Genoeg moois om te zien dus.

That’s all folks, de volgende keer weer meer..