Dag 3 (06/06/2011)
Het extra uitje naar het stuwmeer in Blasjo ging dus door de sneeuwhoop niet door maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden nog veel meer voor de boeg tenslotte. En het eerste verrassingspakket kwam als snel, nl. de tweede verborgen schat te weten de afdaling van Stalheimsvegen (zie ook de video). Met een percentage van 18% is deze natuurlijk al een beetje pittig, maar als daar pakweg 15 haarspeldbochten elkander direct opvolgen ben je aardig aan het sturen. Voordeel daarbij was dan wel dat de weg in een éénrichtingsweg is veranderd maar het was dan weer jammer dat het nog erg nat was. Leuk om even te oefenen voor het echte stuurwerk wat nog moet komen. Gelukkig werd het nu droog en dat was maar goed ook want we gingen verder stijgen en dalen, al dan niet omgeven door sneeuw. Dus tijd voor een fotomomentje:
Dag 4 (07/6/2011)
Bij Aurland pakken de weg naar boven (weg 243) en verlaten we dus de E16. Een prachtige omgeving ontvouwt zich voor ons met alweer “wat” sneeuw. Maar liefst 50 km duurt deze pret voordat we weer in de bewoonde wereld terecht komen. 
Daarna tijd voor even een snelle lunch met motorrijdende Belgen en een bus japanners die per sè met jan en alleman op de foto willen. Ook Janneke ontkomt niet aan een fan en verdwijnt aldus in een japans fotoboek. Daarna, Tindevegen. Nummer 3 uit Promotor’s rijtje. En weer werden we niet teleurgesteld behalve dan door de Noren zelf die voor het passeren van deze weg wel even tol zijn gaan heffen. Maar mooi was het wel…
Daarna doorgereden via de 55, een poging gedaan een hamburger te scoren bij de daarmee adverterende Spar, een aldaar werkende NL-er ontmoet, en tot slot nog een fraai plaatje geschoten bij een van de vele watertjes..
Dag 5 (08/06/2011)
Een dag voor een koninginnerit. Prachtig weer vandaag en niet alleen stond het Geirangerfjord op het programma, met daarbij ook nog Dalsnibba en Trollstiegen maar ook nog als klap op de vuurpijl: Aursjovegen.
Eerst de 248 naar een zomer ski gebied maar jammer genoeg was deze ook nog afgesloten. Wel leuk om tussen sneeuwmuren van 3 meter hoog te moeten rijden. 
Hier een foto van Tanita en Jeroen waarbij de sneeuwhoogtes al een beetje zichtbaar zijn. Daarna was het de beurt aan Dalsnibba, nummer 4 uit het Promotor rijtje. Qua rijden een teleurstellende happening met al die bussen en campers die ook naar boven willen over deze gravelweg. En nog tol betalen ook. Het uitzicht bovenop maakte het allemaal goed nadat de wolken waren weggetrokken. Toch plaats ik daar geen foto van want even later, en lager, was er een betere foto van te maken:
Meteen tijd voor een lunch, veel beter dan een hamburger is er overigens niet, en daarna op weg naar de volgende uitdaging. Eerst nog een ferry, 1 van de 17 die we tegenkomen, en daarna tijd voor Trollstiegen. Een fraai gelegen afdaling waarvan op internet al de nodige filmpjes te vinden zijn. 
De weg is goed te berijden en niet al te smal zolang er van de andere kant geen bus of camper aankomt. Heerlijk even gummen… En van die waterval word je inderdaad nat…. Tot slot voor deze intensieve dag, Aursjovegen. Wattes? Jawel Aursjovegen dus, een weinig gebruikte smalle weg die voor het grootste gedeelte uit zout en gravel bestaat en bijna 70 kilometer lang is. De laatste van het Promotor lijstje. Het begin is al fraai met een behoorlijke stijging, haarspeldbochten en een onverlichte spekgladde tunnel. Afgronden zijn er ook en de afrastering, een rijtje stenen, zal niet echt helpen als het fout gaat. Vooral de eerste helft van de tocht is lastig door de hoeveelheid aan losliggend gravel. Op de GS-sen gaat het nog wel, maar Tanita heeft het op haar Fazer een stuk lastiger. Toch komt iedereen zonder kleerscheuren of 
ander ongemak heelhuids boven. Daarna een vlak stuk rond het stuwmeer gevolgd door de afdaling die merkwaardigerwijs werd afgesloten met een echte slagboom. Ook dit was een tolweg maar omdat het ding bij de ingang omhoog stond hebben wij het tolgegeven verder maar genegeerd.
Uiteindelijk in een mandje gerold in een of andere “Hytte” bij Malmefjorden langs weg 64.
Dag 6 (09/06/2011)
Nadat we al flink wat hadden gekronkeld werd het tijd om eens wat kilometers te maken richting het noorden. En dat doe je dan via de Atlantic Road. 
Google is er ook vol van en hierbij een plaatje van een van de vele bruggen die de eilandjes verbinden. Meteen ook de mooiste uit de serie en het had nog mooier kunnen zijn als het flink had gestormd. Maar daar zitten we natuurlijk niet op te wachten. Waar wel op werd gewacht, en dan met name door het dames bolwerk Janneke en Tanita, was een bezoekje aan de lokale Ikea in Trondheim. Vraag niet aan Pieter, Jeroen of mij waarom dat nou nodig was, maar vooruit. Wèl jammer dat de temperatuur opliep naar 32 graden! En dat is best warm als je jezelf kleedt op een bezoek aan de noordelijke regionen en als dan ook het spitsuur is losgebarsten wordt het erg warm. Klotsende oksels zijn dan het gevolg. Eigenlijk een merkwaardig iets, rijden we in het zuiden van Noorwegen nog volop in de sneeuw, nu halverwege Noorwegen worden de temperaturen sub-tropisch! Trondheim lieten we uiteindelijk achter ons via het volgen van de E6 en na pakweg 100 km. reden we verder op weg nr. 15. 
Overnacht hebben we bij een boer die een tweetal hyttes in de verhuur had. We namen ze allebei inclusief het daarbij gelegen sanitaire hokje. De ouderwetse bank met deksel en daaronder een ton. Hoppa, laat maar vallen. Wat ontbrak was het hartje in de deur…..
Wordt vervolgd (zodra we weer internet hebben gevonden)